Soru:

20.01.2012

Şiddet

Selam, benim içimde insanlara karşı bir şiddet duygusu var. Atamıyorum. Sevmediğim insanları öldürmek istiyorum. Hem de işkence ederek. Mesela okuldaki müdür yardımcısını. İçimde bitmek bilmeyen bir kin var. İnsanlara sinir oluyorum. Hepsinden nefret ediyorum. 16 yaşındayım. Ergenim diye mi böyle hissediyorum diye düşünüyorum bazen. Kendime objektif bakabilirim. Ama hayır. İnsanların bu iğrenç davranışları yetişkinliklerinde de devam edecek. İnsanların bu ikiyüzlülüğü, perşembenin gelişi çarsambadan belli olur derler ya hani, işte aynen öyle. Küçükken hep biran önce yetişkin olmak istemişimdir. Yetişkinler daha mantıklı hareket ediyorlardır diye. Yetişkinlerin daha mantıklı olduğunu düşünmüşümdür. Yani insan ilişkilerinde. Ama bakıyorum da ailemin çevresine, ikiyüzlü insanlar hala var. Büyüdükçe de hiçbir şey değişmeyecek. Kötüler kötü kalmaya devam edecek. O yüzden ergen olduğum için böyle düşündüğümü düşünmeyin lütfen. Bence bu dünyanın genel sorunu. Benim için bir bebek bile masum değildir. Unutmayın, kötü insanların hepsi eskiden birer bebekti. Tecavüzcüler de bır bebekti, katiller de. Eğitim sistemi yüzünden, yöneticiler yüzünden ülkemden bile nefret etmeye başladım. Benim sayısal derslerim iyi, sözel derslerim yüzünden bugün eve takdir getiremedim ben. İkiyüzlü ingilizce öğretmeni yüzünden, ikiyüzlü edebiyat öğretmeni yüzünden, ikiyüzlü beden eğitimi öğretmeni yüzünden. Annemle babam dershaneme o kadar para veriyor, bense eve takdir bile getiremiyorum. Annem bana önemli olan alan derslerinde başarılı olman dese de onun da yüzünde bir hüzün okuyabiliyorum. Bu beni daha çok üzüyor. Kendimden daha fazla nefret ediyorum. Türkiye'den de, eğitim sisteminden de. Bence bu ülkeden bir halt olmaz kardeşim. Eğitimli insanların hiçbir şeyi kurtarabileceği falan da yok. Hayal bunlar. Biz birkaç milyon kişi Atatürk'ü sevip ona sahip çıkınca ülke kurtulmayacak. Tanrı nasıl izin veriyor bunlara? Bu dünyada adalet yoksa öbür tarafta olduğuna gerçekten inanayım mı? Kafam çok karışık. Galiba manyadım. Tek istediğim şey ömür boyu kitap okumak. Dersler yüzünden onu da yapamıyorum. Lanet olsun. Görüşürüz. Kendimi tekrar bir ergen gibi hissettim. Ama bence ergenlik çağı gerçeklerin farkına varabildiğimiz çağdır. Teşekkürler. Kumsal