Kıskançlık mı, hastalık mı?

Sevgili hocam size bir sorunumu aktarmak istiyorum .Sorun eşim:15 yıllık evli 2 çocuk annesiyim yüksek okul mezunuyum yaşım 37 eşimle anlaşarak evlendim. Eşim tutucu birisi (dindar) eşim evlendiğimiz ilk yıllardan geçtiğimiz 2 seneye kadar aktif özel sosyal işleriyle uğraşır ve eve sabahlara kadar gelmezdi. Küçük kızımla ki şimdi kızım 15 yaşında sabahlara kadar beklerdim bazen öyle olurdu ki iş çıkışında dahi eve uğramaz direk sosyal işleriyle uğraşırdı. Ben yalnızlığımı sadece eşimin kardeşinin hanımıyla gidermeye çalışırdım,yani eltimle . Eltim yeri geldi kardeşim oldu yeri geldi en büyük dostum oldu. Başımı omuzuna koyup ağladığım tek kişiydi eltim.Her yalnızlığımda onu buluyordum yanımda.Yıllar geçti eşim ,abisi ve kayınvalidem aynı apt. üçümüz ev aldık.Kayınvalidem en üst katta eltimle bizim dairelerimiz yanyana.Eşim her zamanki gibi yoğun hayatına devam etti. inanmayacaksınız ama neredeyse çocuklarımı tek başıma büyüttüm diyebilirim.2 yıl önce eşim bu grevlerini bırakıp 15 yıl sonra tekrar tabiri caiz ise eve döndü. Sonrasında tuhaf hareketler, eltimi kıskanmalar,vs..Eşimin yaşam şekli mütasıp aynayacağınız oldukça kapalı.Enterasan ama eşim eltimden beni kıskanıyor.Bilmiyorki o benim en iyi dostum kardeşim sırdaşım.Bir gün eve geldiğinde bana ya o, ya da ben tercih yap dedi.Bu inanılması güç ve saçma bir soruydu. Bende tercih yapamam dedim.Neyse mesele bir süre uzadı.Bu arada eşimin babası kanser oldu 3 ay içerisinde vefat etti.Bu durumu biraz unutturdu ama ne varki tekrardan yine bu mevzu açıldı.Hocam aslında konu o kadar uzun ki anlatsam pc başında gülmekten bayılırdınız,neyse.Geçen yıl eşim rahatsızlandı,teşhiz mesane kanseri.İyi huylu acaba diyorum bu hastalıktan mı kaynaklanan bir şey? Hocam emin olun eltimle konuşmadan ya da görüşmeden duramıyorum yani buna eşim de engel olsa .Engel tanımıyorum , çünkü eltimi çok seviyorum o kadar mükenmel bir insanki 15 yılımı anne kız gibi onunla geçirdim. Siz bu durum hakkında ne dersiniz eşimin aramıza girmesini istemiyorum.Kimi insan sevinir kardeş karıları iyi geçiniyor diye bu ne saçmalık anlamıyorum.Lütfen bana yardımcı olun .Bu durumu eşimin kabullenmesi lazım.Bunu nasıl kabullendirmeliyim? Bu arada eşim hayatıma çok müdahale ediyor. Kendi çevresiyle görüşmeme birşey demiyor ama çevresi kendi istediği gibi bir çevre olduğu için.Hocam çok baskı altında yaşıyorum . Kendime saygım kalmadı. Evimde şiddet yok kötü bir söz yok ama özgürlükte hiç yok diyebilirim. Artık 40 yaşına yaklaştım boyum kadar kızım var. Bu kıskançlık neyin nesi. Üstelik yüksek tansiyon hastası oldum vallahi kafayı yiyeceğim. Çarşım yok pazarım yok gezmem yok tozmam yok.Markete bile gidemiyorum istiyorki her yere onunla çıkayım. Çok müdahale ediyor hayatıma artık ben de kendimi bulmak istiyorum. Genç kızlığımda bile böyle baskı görmedim. Hocam ne olur bana yardım edin.Ben eşimin istekleri doğrultusunda mı yaşayacağım benim hiç mi doğrum yok.Pasif birisi yaptı beni.Bazen ayrılmayı bile düşündüm ama ne varki ekonomik özgürlük burada da karşıma çıktı.Belki inanmayacaksınız ama yaşadığımız şu devirde gerçek bir dostum oldu gerçek mi gerçek bir arkadaşlık yaşadım eltimle belki anamdan kardeşimden eşimden bile görmediğim sevgiyi saygıyı buldum onda . Şimdi 15 yıl sonra eşim bana diyorki arada srada görüşün sizce eşim sağlıklı mı? Yoksa bu bir deli saçmasımı bana yardım edin. Bu konuda taviz vermiyeceğim fikirlerinizi bekliyorum.Saygılarımla)