Anneme (54 yaşında) geçtiğimiz ekim ayında anevrizma (sağ ICA’nın supraklinoid segmentinde) teşhisi kondu. Yapılan anjiyosuna müteakip anevrizmaya stent takıldı. Doktoru stent operasyonunun son derece başarılı geçtiğini 24 saat yoğun bakımda gözlem altında tutulacağını söyledi. Ameliyattan 5 saat sonra yoğun bakımda hemşire ile sohbet ederken geçirdiği epileptik nöbet sonucu acilen çekilen BT’sinde kanama geçirdiği tespit edildi.

Yoğun bakım süresinde yaklaşık 10 gün boyunca kateter yardımıyla BOSla birlikte kanın tahliyesi sağlandı. Sonrasında bos’ta meydana gelen enfeksiyon ve beynin kısmen rahatlaması sonucu kateter çıkarılarak, yoğun bakımdan servise alındık. O dönemde annemdeki en belirgin özellik uykuya eğilimli olmasıydı. Acıya, seslenmeye tepki veriyor ancak çok az sözlü cevap veriyor daha çok uyuyordu.

yaklaşık bir hafta serviste kaldıktan sonra çekilen bt sonucu hidrosefali geliştiği tespit edilmiş olup şant takıldı. Şanttan sonra ani bir iyileşme söz konusuydu. Daha uyanık, hareketleri daha kontrollü hale gelmişti. Bu süreçte hastayı daha uyanık tutmaya, dik pozisyonda oturtmaya, mobilize etmeye hatta adım adım yürütmeye başlamıştık. Ancak uyku hali devam etmekteydi. Taburcu olmadan son bir bt çekildiğinde lateral ventriküllerin frontal hornlarında hafif belirginleşme görülmüştür (sağ parietalden giden şantın ucu sağ lateral ventrikülle sonlanmaktaydı. ) Bunun üstüne doktorumuz şant revizyonu yaptı. Artık daha çok konuşuyor, uyanık duruyor ve yürüyordu. 25 aralık 2014’te çekilen BT’sinde 22 aralıktakiyle karşılaştırıldığında lateral ventriküllerin frontal hornlarında belirginleşme gerilemişti.
30 aralık 2014’te taburcu olduk. Ancak evde günden güne tepkileri azalmaya başladı, yürüyüşü bozuldu.3 gün sonra tekrar hastaneye yattık ve doktorumuz şantı tekrar revize etti. Bu defa kamerayla girerek göbeğe yerleştirdiğini söyledi. Diğer iki şant operasyonundan girdiği halinden çok belirgin bir şekilde daha iyi çıkan annem 3. şant operasyonundan sonra bizim gözümüzde bariz bir gerileme gösterdi. 2 gün boyunca neredeyse hiç gözlerini açmadı. Çok ciddi acı dışında tepki vermedi.

Şu anki durumunu özetlemem gerekirse ; hala hastanede yatmakta olan annemin; gözleri açık, ellerini, kollarını hareket ettirebiliyor fakat eskiden ayağını çek-it gibi komutları alıp uygularken şu an onların hiçbirini yapamıyor,(ancak acıyla yaptırılabiliyor)seslenilen yöne gözlerini çeviriyor, çok nadir efendim iyiyim gibi kısık sesle cevap veriyor ve yine çok nadir mimiklerle tepki veriyor, yürüyemiyor. Bu durum biz yakınlarında günlerce geriye gittiğimiz hissi yarattığı gibi bu süreçte yolunda gitmeyen şeyler olabilir mi yi düşündürtüyor. Doktorumuz şantın çalıştığını orta basınçlı seçilen şantın çok da hızlı direne etmesini kanamaya sebep olabileceğinden istemediklerini söylüyor.Sizce doğru yolda mıyız? Bu süreç doğal bir süreç mi? Kendi kendime daha iyiyken bu geriye dönüşü açıklayamıyorum. Belki de doğal bir süreç işliyor fakat hasta yakını olmanın verdiği duygusallıkla biz panikliyoruz.
Sizden ricam bu süreç hakkında biraz bilgi. Yani böyle mi ilerler? Sizce her şey yolunda mı? Eskiye dönmesi mümkün mü ve bu ventriküllerin küçülmesine mi bağlı?
Yardım ve yorumlarınızı esirgemeyeceğinizi ümit eder, iyi çalışmalar dilerim.